koude oren

Soms krijgen koeien vlak voor, tijdens of vlak na het afkalven melkziekte. Het zijn vooral de wat oudere, hoogproductieve koeien die hier het meest vatbaar voor zijn. Het lichaam van de koe gaat biest (eerste melk) produceren, en heeft daarvoor veel calcium nodig. Normaal gesproken wordt calcium opgenomen uit het voer. Maar rond het afkalven eet een koe vaak wat minder terwijl er juist een grotere behoefte aan calcium is. In het lichaam is er een grote reserve aan calcium in de botten, maar dat kan niet snel genoeg vrij gemaakt worden. Er ontstaat dus een tekort aan calcium in het lichaam.
Het meest herkenbare symptoom is dat de koe koude oren heeft. Jan Atze voelt dan ook altijd aan de oren van een afkalvende koe. Ze kan wat suf zijn en kan vaak niet meer staan, of durft dat niet omdat ze slap is. Een enkele keer durft een koe die staat niet te gaan liggen. Als ze nog moet afkalven, stagneert dat.
Wat we doen met koeien die melkziekte hebben, is ze een infuus met Calcium en Magnesium geven. Vaak knapt een koe tijdens het geven van zo’n infuus al op, maar soms zijn er meerdere infuzen nodig om de koe er boven op te helpen, en duurt het dus een dag of soms nog langer.

Gisteravond hadden we een koe met melkziekte. Ze had die dag ervoor afgekalfd en al 2 infuzen gehad overdag, maar ’s avonds lag ze in de box van de stal en kwam niet meer overeind. Met een touw en flink wat trekwerk hebben we haar uit de box getrokken en had ze meer ruimte om te gaan staan. Dat lukte gelukkig. We hebben haar vervolgens naar de afkalfbox gebracht. Daar staat ze op stro en heeft ze de ruimte en kan ze niet uit balans gebracht worden door andere koeien. En Jan Atze kan haar daar ’s nachts beter in de gaten houden. Gelukkig knapte ze daar snel weer op en kan ze nu weer met de koppel mee het weiland in.

stroom

De pinken en een aantal droge koeien (koeien die met zwangerschapsverlof zijn) lopen meestal in het weiland aan de overkant van de weg. Vorige week werd er onverwachts (voor ons althans) een kalfje daar in het weiland geboren. We hebben het kalfje en de moeder opgehaald, zodat de koe gemolken kon worden en het kalfje binnen kon staan. Het geeft meestal een beetje onrust als je maar één dier (of in dit geval twee…) uit de koppel weghaalt. Koeien zijn nou eenmaal kuddedieren. We hadden de stroomdraden goed dicht gedaan, maar de koe stond nog maar net op stal, toen de pinken door de stroomdraad braken naar het stuk weiland dat aan de weg grenst. Gelukkig liepen ze dus nog niet op de weg…

We hebben de pinken meteen weer teruggejaagd, en de draad weer gemaakt. Jan Atze vermoedde dat er geen of weinig stroom op de draad stond, omdat ze er zo makkelijk doorheen gebroken waren. Hij vroeg me om de stroom er thuis even af te halen, zodat hij “het lek” in de stroomdraden ergens verderop kon dichten. Ik liep rustig naar huis, maar was nog niet bij het stroomapparaat toen de pinken opnieuw door de draden braken. “Het lijkt wel alsof ze het ruiken!!” zei ik tegen Jan Atze. Als er maar even geen stroom op een draad staat breken koeien er meteen doorheen!!
Het blijkt dat koeien met hun neus kunnen voelen of er stroom op een draad staat. Wanneer ze hun neus in de buurt van de draad houden, ontstaat er geleiding van de stroom, en voelen ze dus de stroom en blijven ze er wel uit de buurt. Zouden ze hun neus echt tegen de draad aanhouden, dan krijgen ze een flinke schok, dat leren ze al als ze een kalfje zijn. Dus dat vermijden ze wel!!!

Jan Atze maakte de stroomdraden en ik trok dit keer maar een sprint naar het stroomapparaat om het weer aan te zetten, vóór dat de pinken het opnieuw zouden “ruiken”…

mijlpaal

Kleine meisjes worden groot... vrijdagavond liep Julia voor het eerst écht los! Aan één hand kon ze al goed lopen, en vrijdag lieten we haar handje voorzichtig los. Glunderend en haar lijfje volledig gespannen stond ze daar… heel goed beseffend dat ze helemaal los stond. Trots, opwinding en blijdschap spatte echt van haar gezichtje af! En ook van de onze trouwens… En toen ineens haalde ze diep adem en zette voorzichtig maar vol overtuiging haar eerste stapjes, wel 8! O wat zijn we trots…



En vandaag? Weer zo’n mijlpaal. Marret gaat voor het eerst naar zwemles. Vanochtend voor het eerst weer naar school geweest, naar groep 2 alweer, mijn kleine meisje! En dan zo meteen naar zwemles. Dat kleine babytje wat ik bijna 5 jaar geleden in mijn armen hield ligt straks in dat grote zwembad…Terwijl ik dit schrijf fladderen de vlinders door mijn hele buik. Ik geloof dat ik het nog spannender vind dan zij!!
Kleine meisjes worden groot…en wat gaat dát hard!!!!!

mkz

(foto NOS-journaal)

Op 4 augustus dit jaar brak er mond- en klauwzeer uit in Engeland. Het is een erg besmettelijke en ernstige ziekte onder evenhoevige dieren. In 2001 was er ook mkz in Nederland en toen zijn er heel wat dieren "geruimd" zoals dat genoemd wordt. Afgemaakt, uit voorzorg, om te voorkomen dat nog veel meer dieren er mee besmet zouden raken. En om te voorkomen dat het deze keer opnieuw naar Nederland zou "overwaaien", werd er meteen een vervoersverbod ingesteld voor al het vee in heel Nederland. Intussen werden dieren uit Engeland goed gecontroleerd.
En hoewel het in Engeland was en (nog) niet hier in Nederland, schrik je toch een beetje. Als het maar niet... Uit voorzorg toch maar snel weer een rondje gemaakt langs alle koeien om te kijken of alle dieren hun oormerken nog hadden. Alle mest meteen maar uitgereden (al was Jan Atze dat toch al van plan...), want misschien werd daar ook een verbod op gelegd!
Na enkele dagen werd beperkt vervoer weer toegestaan, maar daar waren nog wel regels aan verbonden.

Alle stierkalfjes (en soms een vaarskalf) die hier op ons bedrijf geboren worden, gaan normaal gesproken na een dag of 10 weg. Tijdens het vervoersverbod mochten die kalveren natuurlijk niet weg. Afgelopen week werden er voor het eerst weer kalfjes opgehaald door onze veehandelaar. Maar hij moest met onze kalfjes eerst naar de eindbestemming rijden (zo'n 3 kwartier), dan de veekar ontsmetten en dan pas weer andere kalfjes ophalen, die hij vervolgens weer naar dat bedrijf van 3 kwartier rijden bracht. Erg omslachtig, maar alles om te voorkomen dat er toch mkz verspreid werd.
Maar vandaag is het vervoersverbod volledig opgeheven en kan al het vee weer vervoerd worden. Onze kalfjes mogen dus weer gezellig met kalfjes van andere bedrijven in één kar!

zand

Vorige week was ik even met de kinderen naar de buren gegaan. Er waren net jonge kuikentjes uit hun ei gekropen. Marret en Jesse vonden de kuikentjes wel leuk hoor, maar er is daar zo veel te zien, dat het bezoekje aan de kuikentjes zelf maar van korte duur was. De trampoline, de Brudertrekkers en –machines, het vliegtuig van playmobiel, de rondjes die je kunt fietsen om het huis heen… Ze hebben een geweldige middag gehad. Jesse ontdekte op een gegeven moment de grote traptrekker, en ook een kiepkar!! Beiden werden te voorschijn gehaald en Jesse mocht er op rijden. Zijn geluk kon niet op toen hij de trekker met kiepkar ook nog eens een weekje mee naar huis mocht nemen…
Hier thuis speelt hij er ontzettend veel mee. Met een grote schep staat hij enorm te spitten in de zandbak: ladingen zand schept hij in de kiepkar. Eenmaal vol stapt hij op zijn trekker, start de motor met veel lawaai (“mama, IK maak niet zoveel lawaai!!! Dat doet de trekker!!!!”), en rijdt er mee weg.
Zaterdag kwam ik even buiten bij hem kijken toen ik een grote bult zandbakzand ontdekte midden op het grasveld. Ach Jesse!! Het zand moet wel in de zandbak blijven hoor!! Met één arm op zijn schep geleund, de ander met een groot gebaar omhoog en een gezicht vol verontwaarding zei hij: “Ja maar mama!!! Hoe moet ik dan kiepen?!!!!” Tja, hij had gelijk… de zandbakrand is te hoog om het zand er in te kunnen kiepen…

koetjes & kalfjes

Ik had nog maar twee blogs geplaatst op hyves, toen David mailde. Dit kan niet, vond hij. Je moet een eigen site hebben. En hij heeft mijn wensen vervuld in deze mooie site!! Ik heb een eigen site! Wie had dat gedacht, zo snel al? Dank je David, ben er echt heel blij mee!



Daar is ie dan, “koetjes & kalfjes”!! Een site over het leven op onze boerderij. Over de koeien, de kalfjes, het melken, het voeren, diergezondheid, over de trekkers en het landwerk en alles wat er hier maar gebeurd. Maar misschien ook wel over traptrekkers en de kiepkar, de zandbak en de speelgoedhakselaar, over Marret, Jesse en Julia. Jan Atze zal op de achtergrond helpen met de details. Het is zijn beroep en hij heeft alle kennis en zal mijn verhalen daarmee aanvullen. Ik hoop dat jullie met plezier kunnen lezen over alles wat er hier gebeurd!!! Jullie reacties zijn erg welkom!

lekke band

Vandaag werd er weer gemaaid, want het blijft de aankomende dagen droog, verwachten we. Dit keer niet voor hooi, maar om te kuilen. Het gras wordt dan na ongeveer 2 dagen drogen op een grote bult gegooid en goed aangereden. Dan gaat er plastik overheen. En dan wordt het kuil. Hoe dat precies werkt, leg ik een andere keer uit. Dan zal ik eerlijk gezegd Jan Atze eerst even moeten raadplegen hoe dat ook alweer precies zat, anders ga ik weer dingen zeggen die niet kloppen!!!
Omdat de maaier kapot is en bij het mechanisatiebedrijf staat, hebben we tijdelijk een maaier te leen. Die is wat kleiner, dus Jan Atze moet heel wat meer rondjes rijden om hetzelfde oppervlakte te kunnen maaien.

Jan Atze was bijna klaar met 10 ha maaien. Nog 4 rondjes, dan lag alles eraf. Helaas, lekke band. Bij trekkers heb je geen reserveband in de kofferbak. Bij trekkers komt het mechanisatiebedrijf om het hele wiel eraf te halen en het mee te nemen naar de werkplaats om daar de band te plakken of te vervangen.



Daar staat ie dan, in het weiland. Eenzaam... met maar 3 wielen. Arme trekker... Morgenochtend is de band weer klaar en kan Jan Atze nog 4 rondjes maaien.

geuren

Op een boerderij heb je veel verschillende geuren. Lekkere geuren, zoals gras en bloemen in het weiland, gemaaid gras, hooi, verse kalvermelk (een kalfje krijgt de eerste dagen biest, de eerste melk van hun moeder, en daarna krijgen ze kunstmelk, de Nutricia voor kalfjes zeg maar...), natgeregende aarde na een lange droge periode en natuurlijk de buitenlucht die steeds weer anders ruikt.
Maar er zijn natuurlijk ook heel wat minder prettige, vaak sterke geuren. De mest en kuil zijn wel het ergst, vind ik zelf. Al is de ene kuil de andere ook niet!! Kuil die goed is gelukt ruikt bets wel lekker, maar kuil die wat natter in is gekuild kan heel erg zuur ruiken.
Op een boerderij probeer je die minder lekkere geuren dan ook uit je huis te houden. Dat valt niet altijd mee. Op de eerste mooie lentedagen gooi je lekker alle ramen open om alles goed te luchten en die frisse lentelucht in huis te halen. Maar vrijwel meteen kan alles weer dicht, omdat de zodebemester is gearriveerd en de hele dag mest op het land gaat uitrijden. Tja, achter is het dus ook lente geworden en begint t landwerk weer!
Bij ons staat de stal los van het huis en hebben we minder last van kuillucht. Alleen de jongste kalfjes en koeien die moeten afkalven staan op de deel. Toch roep ik altijd tegen iedereen dat de deuren naar achter goed dicht moeten blijven!! Want de sterke geuren dwalen anders toch door t hele huis.

Maar sinds gisteren mogen de deuren wat mij betreft wel de hele dag open!!! Er is gehooid en er staan ook wat balen hooi op de deel. En dat ruikt heerlijk!!!

hooien

Al een paar keer zei David tegen ons: "Waarom beginnen jullie niet een weblog over het boerenleven?!!" Haha, die David, dachten wij toen. Hij heeft zelf 2 prachtige sites die we altijd op de voet volgen. Tja, eigenlijk wel een leuk idee, een weblog over het buitenleven hier. Maar ja, waar halen we de tijd vandaan? Zo'n druk bedrijf, 3 kleine kindjes...

Vorige week werd het eindelijk een week lang mooi weer en konden we maaien en proberen het gras zo droog te krijgen dat we hooi konden maken.
Vandaag is het zover. Heerlijk zonnig en warm, op een hooibaal zit ik met Bastiaan (onze buurjongen), Marret, Jesse en Julia te kijken naar de hooipers.



Het hooi is goed gelukt en het ruikt heerlijk. Dit is zo'n moment dat je beseft hoe rijk je leven is: 3 prachtkindjes en een lieve man met een prachtig beroep!





Toch een weblog over het boerenleven? Haha, wie weet...