zand

Vorige week was ik even met de kinderen naar de buren gegaan. Er waren net jonge kuikentjes uit hun ei gekropen. Marret en Jesse vonden de kuikentjes wel leuk hoor, maar er is daar zo veel te zien, dat het bezoekje aan de kuikentjes zelf maar van korte duur was. De trampoline, de Brudertrekkers en –machines, het vliegtuig van playmobiel, de rondjes die je kunt fietsen om het huis heen… Ze hebben een geweldige middag gehad. Jesse ontdekte op een gegeven moment de grote traptrekker, en ook een kiepkar!! Beiden werden te voorschijn gehaald en Jesse mocht er op rijden. Zijn geluk kon niet op toen hij de trekker met kiepkar ook nog eens een weekje mee naar huis mocht nemen…
Hier thuis speelt hij er ontzettend veel mee. Met een grote schep staat hij enorm te spitten in de zandbak: ladingen zand schept hij in de kiepkar. Eenmaal vol stapt hij op zijn trekker, start de motor met veel lawaai (“mama, IK maak niet zoveel lawaai!!! Dat doet de trekker!!!!”), en rijdt er mee weg.
Zaterdag kwam ik even buiten bij hem kijken toen ik een grote bult zandbakzand ontdekte midden op het grasveld. Ach Jesse!! Het zand moet wel in de zandbak blijven hoor!! Met één arm op zijn schep geleund, de ander met een groot gebaar omhoog en een gezicht vol verontwaarding zei hij: “Ja maar mama!!! Hoe moet ik dan kiepen?!!!!” Tja, hij had gelijk… de zandbakrand is te hoog om het zand er in te kunnen kiepen…