sneeuw

Meteen toen ik vanochtend de ramen op deed, wist ik het. Het was de serene, isolerende stilte die zorgde dat het als een kick door me heen schoot: er lag sneeuw. Gisteravond begon het al met sneeuwen. Ik heb een tijdje buiten gestaan, omhoog kijkend naar de vlokken die uit het niets leken te komen. Ze op m’n gezicht en in m’n haren voelen vallen… een heerlijk moment. En dan nu echt sneeuw! Na het ontbijt meteen de kindjes warm ingepakt en naar buiten. Want een waterig zonnetje achter wat sluierwolken gaf al zoveel warmte dat deze prachtige witte wereld wel eens heel snel verdwenen zou kunnen zijn. Half 8, en daar stond ik buiten met twee koortsige, maar blije meisjes en een druk en enthousiast mannetje dat meteen in gevecht ging met de sneeuw. We hebben gesleed, sneeuwballen gegooid en een heuse sneeuwpop gemaakt. Echt alles uitgebuit, die ene keer dat er sneeuw ligt deze winter. We hebben enorm genoten. Gevoeld, geluisterd, geroken en Jesse ook geproefd uiteraard. Hij zal eens een keertje iets NIET opeten… Het is nu prachtig weer, maar de sneeuw smelt enorm hard. We zullen wel weer héél lang moeten wachten tot er opnieuw een keer sneeuw komt…

droppen

We moeten naar de tandarts. Marret en Jesse zijn al een paar keer mee geweest, maar kwamen niet verder dan mijn schoot. Dat gaf ook niet, want we namen ze vooral mee om vast een beetje te wennen. Maar nu wordt t zo langzamerhand wel tijd dat er ook eens naar hun tandjes gekeken gaat worden. Ik ben dan ook al een paar dagen bezig hen hierover af en toe wat te vertellen. Omdat ik dacht dat t wel eens wat weerstand zou kunnen oproepen, of dat ze niet zouden durven. Nou, dat had ik wat onderschat. Gisteravond tijdens het eten hadden ze er bijna ruzie om. Over wie als eerste in de “vliegstoel” mag. Want ze kunnen niet wachten. “Ik heb een goed idee,” zei Marret. “We gaan gewoon droppen!” “Je gaat wàt?” vroeg ik. Droppen…echt nog nooit van gehoord. “Nou eh, gewoon droppen!” zei ze stoer, en ze ging met haar ene voet voor de andere staan en ik kreeg al een vermoeden. Ze legde haarfijn uit dat Jesse dan tegenover haar moest gaan staan en dat ze dan om en om met hun voeten naar elkaar toe zouden lopen. Wie t laatst een hele voet kan plaatsen heeft gewonnen.
Gewoon droppen dus. Weer wat geleerd.