toetje

Marret kan al een tijdje lezen en doet niets liever. Voor het ontbijt, tijdens het ontbijt, tijdens het aankleden, meteen uit school, het liefst ook in bad, en in bed. Altijd hardop. Vandaag was ze in een boek aan het lezen over apen. Eerst een verhaal, daarna een informatief gedeelte (goh wat een pedagogisch verantwoord boek heeft ze uitgezocht in de bieb!) en ook een creatief gedeelte. Met een recept voor een toetje. “Mam, ik wil dit toetje nu maken!” zei ze terwijl ik aan het koken was. Ze las voor: kwark, hagelslag, bananen, verkruimelde koekjes en suiker. Ik hielp haar herinneren dat we geen kwark en hagelslag konden gebruiken. Marret, Jesse, Julia en ik hebben namelijk een koemelkeiwit-overgevoeligheid. “Nou, dan doen we dat er gewoon niet door!” Ik bedacht me dat ik nog een pak apple-crunch had staan. Appel met kruimeldeeg voor in de oven. Daar konden we wel wat mee doen, dat leek me een beter idee. Bovendien had ik geen bananen in huis. En een toetje van alleen suiker met verkruimelde koekjes leek me nou niet echt een spectaculair toetje... Marret ging verder met het opnoemen van de dingen die we konden gebruiken. “Verkruimelde koekjes”. “Ja, dat zit in dit zakje, dat is al verkruimeld”, vertelde ik haar. “En suiker”. “Zit er ook al door!” “En dan nog bananen!” “Die heb ik niet, dus neem ik appel, oké Marret?” Marret helemaal blij dat we het toetje uit het boek konden maken en ik helemaal opgelucht weer een oplossing gevonden te hebben…

schrijfoefening

Marret net met haar vriendinnetje thuis na de tweede dag op school. En wat gaan ze spelen?!!!

weer thuis

Als kind had ik al heimwee en dat heb ik nog steeds. Op vakantie gaan vind ik wel leuk, maar de heimwee blijft. Als we dan een keer op vakantie gaan, wil ik wel naar een plek waar ik me prettig voel. Waar het schoon is. En gezellig. En veilig voor de kinderen. Waar ik geen handwasjes hoef te doen, dus waar een wasmachine is en ook een droger. En het liefst ook een afwasmachine. Je bent al tijd genoeg kwijt aan de zorg voor je gezin. Dan heb ik geen zin om ook nog veel tijd kwijt te zijn aan was en zo. Dan blijft er al helemaal geen tijd over om leuke dingen te gaan doen!! Meestal kom je dan uit op een huisje. Maar dit keer hadden we een camping gevonden waar al deze faciliteiten aanwezig waren en we met de tent konden gaan. Wat een camping!!! Heerlijk! Een veilige, afgebakende plek voor de kinderen met een privéspeeltuintje, een mooie plek om te koken, mét afwasmachine, een wasmachine en droger en zelfs een computer met internetverbinding. Schone toiletten, heerlijke douche en bad. En alles op kleine afstand van onze tent. Onze plek was enorm ruim en het was er rustig. We hoefden geen melker te regelen, omdat we zo dicht bij huis waren dat Jan Atze zelf kon melken. En ik heb geen last gehad van heimwee.
We hebben er twee nachtjes gestaan en vanochtend heb ik de tent weer leeggehaald. Alles even lekker luchten en ik kon het zo weer binnen in huis op de bedden leggen. Want dat was maar enkele meters lopen. Geen gedoe met auto vol proppen en maar hopen dat alles mee kan. Tent gedroogd en ingepakt en weer op zolder gezet. Ideaal, zo’n camping in je eigen tuin…
Ik heb alvast weer geboekt voor volgend jaar.

kamperen

Op het laatste moment besloten we toch maar om nog een paar dagen te gaan kamperen. Beetje in de buurt, veilige, schone camping waar ook alle faciliteiten aanwezig zijn die je nodig hebt met drie kleine kindjes!!
Ik ben ’s middags alvast met Marret, Jesse en Julia naar de camping gegaan. Jan Atze zou meteen na het melken komen. Na een paar minuten had ik al spijt. Zwaar onterecht overigens, want de kinderen deden enorm hun best te helpen met het opzetten van de tent, het oppompen van de luchtbedden en het inrichten van de tent. Hun gezichtjes straalden van spanning en enthousiasme en ze sprongen en renden als een gek in het rond. De tent werd met veel geweld en ongeduld uit de zak getrokken en alle “onderdelen” lagen in een recordtijd overal en nergens. Bijna drie keer een oog uitgestoken door lange tentstokken. Vijf haringen krom gestampt en tien keer haringen bijeen gezocht die Julia overal aan het neerstrooien was. Doek op twee plekken bijna doorgescheurd door een te enthousiaste Jesse die wel even de stokken door de tunnels wilde helpen steken. Zes keer opnieuw de binnententen opgehangen die meteen weer naar beneden vielen omdat ze nog voor dat ze echt goed vast zaten al uitgeprobeerd werden. Van voor naar achter en van onder naar boven even getest op de sterkte van het doek. En dan de ritsen. “Goed open doen voordat je er in gaat!!” zei ik nog. “Ja mama… oké mama…” Nog geen twee tellen later struikelde de eerste al over een niet-goed-geopende-slaapcabine. Gelukkig tentdoek opnieuw niet gescheurd. En dan die scheerlijnen. Dertig keer gewaarschuwd dat ze daar erg voor moesten oppassen omdat je daar je nek over kunt breken. Ik heb bij alle drie heel wat kusjes op knieën en hoofden gegeven na het struikelen over de scheerlijnen. Ik had het inmiddels al flink warm. En dat lag niet alleen aan de zon die nu lekker door de wolken heen begon te breken.
We gingen de luchtbedden oppompen. En weer drie enthousiaste kindjes die stonden te popelen om te helpen. Julia ging er meteen maar op liggen. En Jesse vond het ook errug moeilijk om van het luchtbed af te blijven tijdens het pompen. Met een voorzichtige, peilende blik naar mij kon hij het toch niet laten om af en toe even met z’n hand te voelen hoe veel lucht erin zat. Mijn blik zei hem vervolgens weer genoeg. Voor even. De verleiding was te groot. Bijna opgepompt en in een van zijn racerondes rennend om mij heen dook hij er toch boven op. Zucht. Luchtbed weer half leeg.
Maar eindelijk stond de tent en lag alles er in. En met een glimlach stond ik te kijken naar de enorme lol die mijn kindjes hadden. Mijn spijt was allang weer verdwenen. Waar had ik me nou zo druk om gemaakt? Ze hadden me echt geholpen en vooral enorm veel plezier gehad. En dan moest het slapen nog beginnen!