enorm verrast

Zondagochtend. Ik lig nog te slapen als ik plotseling een armpje om me heen geslagen voel en een cadeautje voor me neer hoor leggen. ‘Voor Moederdag!!’ roept Julia enthousiast. ‘Nee Julia, joh dat is pas volgende week!’ vertel ik haar. ‘Nee hoor! We vieren vandaag Moederdag.’ legt Marret uit. ‘Omdat je anders nooit een échte Moederdag hebt!’ Langzaam dringt het tot me door dat ze het menen. Jan Atze zet een dienblad op het bed en vertelt Jesse dat hij onmiddellijk het grote licht weer uit moet doen omdat ik lichtelijk verblind word.
Ik heb wel eens in een mopperbui gezegd dat ik me afvroeg wat een moeder nou aan Moederdag heeft als er amper tijd voor háár overblijft op zo’n dag. Jan Atze moet gewoon melken, dus tegen de tijd dat hij in huis was, hadden de kindjes me meestal al tig keer wakker gemaakt en had ik het wat langer slapen allang opgegeven. Het ontbijt ging vervolgens in rap tempo, we moesten nog twee andere moeders bezoeken en eenmaal thuis vloog hij weer naar achter en zorgde ik dat drie vermoeide uitgehongerde kindjes eten kregen, in bad gingen en naar bed gebracht werden. Niet echt een dag waarop je als moeder verzorgd en ontlast wordt dus. En tuurlijk is dat ene uurtje met de kindjes op zoek naar cadeautjes me heel waardevol. Maar als je me aan het einde van zo’n dag vroeg of ik er verder zelf iets aan had gehad? Nou nee.
En nu zitten ze met z’n allen op mijn bed. Stiekem te lachen om hun geheimpjes. Ik ben ontroerd door die stralende koppies, die van plan zijn er alles aan te doen om me super te gaan verwennen vandaag.