blauw jurkje

Ik zit midden in de les als m’n telefoon gaat. Het is Julia. ‘Mam, het is echt zó lekker warm buiten! Mag ik tóch mijn blauwe jurkje aan?’ Ik lach met een zucht.
Julia heeft een bloedhekel aan broeken. Julia wil altijd rokjes aan en liever nog een jurk. Ze zou het liefst elke dag zelf haar kleren en schoenen willen kiezen en willen bepalen hoe haar haar zit. Toen ze nog maar net kon lopen, wilde ze in de HEMA al uit de buggy om lopend langs de kledingrekken met haar handje door de kleding te gaan. Ze is gek op tasjes, make-up en heeft voor haar vierde verjaardag Spaanse hakken gekregen. Rood met zwarte stippen. En ze wil ze het liefst elke dag aan.
Vandaag heeft ze een feestje van een meisje uit haar klas. En omdat ik weet dat ze naar het bos gaan én omdat het vandaag vijf graden kouder is dan de afgelopen dagen, had ik vanochtend een broek voor haar klaar gelegd. Het kostte me heel wat overtuigingskracht om haar over te halen toch de broek aan te doen omdat ze liever haar nieuwe blauwe hoogzomerse jurkje aan wilde. Maar het was gelukt. Dacht ik. Totdat ze belde.
Ik vertel haar door de telefoon dat ik het niet goed vind. ‘Lieve schat, een jurkje is echt niet handig naar dit feestje en het is veel te koud vandaag!’ Wat is ze teleurgesteld. Ik zie haar voor me als ze met een trillend lipje en lichtelijk verwijtend zegt dat ze er dan helemaal niet mooi uit ziet op het feestje. Vervolgens wordt het een zware onderhandeling met als resultaat dat ze toch haar broek aanhoudt. Maar met glitter op haar wangen, haar geurtje en mijn lippenstift op. Vier jaar. Dit wordt nog wat…