iet liet laait

Voordat Julia gaat slapen, lezen we altijd samen een boekje en zingen we een paar liedjes. Ze heeft een hele stapel boeken, maar kiest vaak maanden lang hetzelfde boekje. Tja, herhaling hè?! Op dit moment is het boekje “kleine Pluis” zwaar favoriet. We kennen het allebei zo langzamerhand aardig uit ons hoofd zodat we het zelfs op de fiets onderweg naar school kunnen vertellen. Maar de laatste paar dagen pakt ze haar hele stapel boeken van Nijntje, met kleine Pluis bovenop. Ze legt ze op m’n schoot, staat met één hand in haar zij en wijst met haar vingertje naar de stapel boekjes: “Iet liet laait is eelijk leg!” zegt ze stoer. Het is even stil. “Dus.” Ze pakt de hele stapel, geeft kleine Pluis aan mij, legt de rest weg en klimt op schoot. Kleine Pluis heeft eerlijk gewonnen.