stoer

Gister heeft Jan Atze de zijwieltjes van Jesse’s fiets omhoog gezet, zodat hij kan leren fietsen zonder zijwieltjes. We hopen dat hij deze vakantie leert fietsen, zodat hij op een grotere fiets (die géén zijwieltjes heeft) naar school kan. Het mannetje trapt zich namelijk elke keer helemaal rot op z’n kleine fietsje. Maar om nou te zeggen dat ‘ie zo gemotiveerd is… Ik wilde hem een beetje aanmoedigen, dus had ik het met hem over een nieuwe fiets. Die krijgt hij zodra hij kan fietsen. Natuurlijk had grote zus daar ook weer wat over te zeggen. “Maar hij mag mijn fiets wel hebben hoor! Want ik moet toch een nieuwe! Deze wordt veel te klein.” Haar fiets is inderdaad te klein aan het worden en zelf had ik ook al aan de mogelijkheid gedacht om de fietsen door te schuiven. Maar ja. De fiets is blauw... met rose/lila ...en hij heeft een mandje. Nou kan dat mandje er vast wel af, had ik al bedacht. Maar ik was er nog niet over uit of de kleuren niet tè meisjesachtig waren. Ik wil niet dat mijn stoere vent op een meisjesfiets gaat fietsen! Maar Jesse bleek de kleuren wel erg mooi te vinden. “Oké, dan krijg jij Marrets fiets en halen we het mandje er wel af,” zei ik dus tegen hem. Je had z’n gezicht moeten zien! Zwaar verontwaardigd. Want hij wilde OOK een mandje!
Ik geloof dat ik elke keer als we gaan fietsen z’n shirt met “stoer” erop maar aan doe…