slag bij maisveld

De afgelopen jaren ging het goed. De maïs kon probleemloos geoogst worden. Maar dit jaar is het weer raak! Ze krijgen niet alles eraf. Het land is erg nat en de trekkers met de kiepkarren zitten snel vast. Dus moet de hakselaar ze er vaak uittrekken. Inmiddels is er een buurman te hulp geschoten. Zijn trekker fungeert nu als sleeptrekker. Terwijl ik dit schrijf zie ik de lampen in de verte over het land schijnen. Er wordt nog hard doorgewerkt daar.




We hebben twee stukken land met maïs. Het eerste stuk zijn ze vanmiddag aan begonnen. Wel weer prachtig om te zien. Dat hoge gewas (2,5 tot 3,5m) dat verslonden wordt door de hakselaar. Verpulverd tot kleine snippertjes die soms door de wind als een sneeuwvlaag over je heen waaien. Samen met Marret, Jesse en Julia stond ik te kijken. Het spannendste is het wanneer je aan het eind van een rij gaat staan. Daar waar de hakselaar straks ineens boven de maïs uit doemt en alles opslokt. En dus vlak voor je neus stilstaat! We mochten ook even mee op de hakselaar. Dat is zo indrukwekkend! Je kijkt over het hele maïsveld heen. En ziet de maïs de bek van de hakselaar ingetrokken worden.
Er staat nu nog een kleine 2,5 ha aan maïs op het eerste stuk. Volgende week krijgt het loonbedrijf een wagen met aangedreven as en als het dan ook een tijdje droog weer blijft, kunnen we misschien die 2,5 ha alsnog oogsten. Stiekem vind ik het heerlijk! Kunnen we nog een keer genieten! Want zo’n maïsoogst blijft bijzonder! Maar Jan Atze had natuurlijk liever gezien dat alles er in één keer af was gegaan...