puur geluk

Je hebt van die momenten dat niets gaat zoals je had gehoopt. Dat je je wanhopig afvraagt wanneer je kinderen nu eindelijk eens luisteren, al was t maar voor één keer. Dat ze stopten met ruzie maken, want je hebt de hele dag al knallende hoofdpijn en hun gegil maakt dat er niet beter op. Dat ze nu toch eindelijk eens een keer dank je wel zeggen als ze ergens hebben gespeeld of zelfs maar even iemand gedag zeggen als ze weggaan. Dat je aan het eind van de dag verdrietig onder de douche staat en je realiseert dat je keel brandt, omdat je weer zoveel hebt lopen schreeuwen, wat je helemaal niet wil.

Dan kom je ’s avonds laat thuis, en kijk je nog even bij die drie slapende kindjes. Je wordt overspoeld door geluk. De tranen springen in je ogen. Ze liggen heerlijk rustig en ontspannen te slapen. Ze zijn prachtig om naar te kijken! Je herinnert je de dag opnieuw. Marret, die alles probeert te lezen wat ze tegenkomt, je haarfijn uitlegt dat bij een spiegelbeeld alles andersom is of uitgebreid verteld over kralen die ze op school op een stokje moest plaatsen, precies zoals het voorbeeld. En Jesse die z’n laatste stukje koek aan Marret gaf en die zomaar spontaan een kus kwam brengen, en dan weer wegholde om buiten met zijn trekkers te gaan spelen, met z’n laarzen verkeerd om, zoals altijd. En Julia, die ’s ochtend voorop op de fiets naar de koeien wijst en enthousiast roept. t Was een pittige dag, maar ook heerlijk. En het heerlijkste moment is om na een avond weg thuis te komen, je kinderen nog even een kus te geven en naar ze te staan kijken. Je valt bijna om van de slaap, maar kan je ogen niet van hen afwenden, zo geniet je van het kijken. En dan koud en verkleumt tegen Jan Atze aan kruipen. Dan wordt je overspoeld door puur geluk...