maïsdoolhof

Afgelopen weekend besloten we met vrienden naar een maïsdoolhof te gaan, hier in de buurt. Daar hebben ze in een stuk land maïs staan, waar ze een doolhof van gemaakt hebben. Daar aangekomen betaalde ik de entree en wilde naar de ingang van het doolhof lopen. Ho ho!! Ik kon niet zomaar doorlopen!! Anders zouden we met een kwartiertje al weer terug zijn. Ik kreeg papier en schrijfgerei mee en ook een blad met plaatjes die met een boerderij te maken hebben. De mevrouw legde uit dat er in het doolhof allemaal vragen verstopt waren, die we moesten beantwoorden.
Ik heb wel vaker door een maïsveld gelopen, om te kijken hoe de maïs er voor stond. Maar dan gewoon tussen de rijen door, zodat de scherp gerande maïsbladeren in je gezicht striemen. Ik moet zeggen dat dit een stuk prettiger liep, nu we over wat bredere paden konden lopen. Al onze kinderen vonden het geweldig! Spannend om steeds weer een nieuw pad te moeten kiezen, opdrachten te zoeken en vooral… de uitkijktoren!!







Maar na 8 opdrachten en bijna alle paden zo’n 6 keer gehad te hebben, begon vooral Jesse’s energie wel aardig op te raken. Wij als ouders namen de route maar een beetje over, om toch een keer bij die uitkijktoren terecht te komen. Dat kon nu ook makkelijker, omdat de kinderen niet meer zo hard liepen als eerst!! Ik deed m’n best om Jesse nog even te motiveren en eindelijk vonden we de uitkijktoren. Daar vond ie maar weinig aan. De trap was vooral eng, vond hij. Maar de anticlimax kwam voor hem vooral toen de rest de laatste 2 opdrachten OOK nog wilden gaan zoeken!!!

“Anders zijn jullie met een kwartiertje al weer terug”… Anderhalf uur later kwamen we met 6 erg vermoeide kindjes het doolhof uit.