4 mei

Van kinds af aan loop ik bijna altijd mee met de herdenkingsoptocht. En nu vond ik het wel tijd om Marret een keer mee te nemen. Tijdens het eten had ik Marret en Jesse al uitgelegd wat dodenherdenking is. En wat we herdenken en wat we doen op 4 mei. Het maakte diepe indruk op ze. Steeds nadat ik weer iets vertelde, waren ze even stil. Hun oogjes opzij gericht, hoofdjes een beetje schuin en dan kwam er weer een nieuwe vraag. Waarom hangt de vlag dan buiten? Waarom moet je dan zo lang stil zijn?
Nadat ze in bad waren geweest en ik ze een boekje had voorgelezen, bracht ik Jesse naar bed. Ik vind hem nog net wat te jong om mee te gaan. Pas toen heb ik Marret verteld dat ze mee mocht. Helemaal blij en opgewonden. Dan moet ik m’n pyjama dus weer uit doen, vroeg ze blij. Wat een feest, dodenherdenking!! Kleren aan, weer mee naar beneden. In een recordtijd ruimde ze vervolgens de hele kamer op.
We waren net op tijd, alle trommels waren al te horen. We liepen naar de wachtende mensen en ik voelde een kleine hand de mijne pakken. Ze keek haar ogen uit en vroeg van alles. Waarom de mannen met de trommels daar liepen en waarom ze nu ineens stil stonden. En wie die mensen in die groene kleren waren. En waar we naar toe liepen. En waarom er allemaal vogelpoep op de weg lag.
We liepen de laan van het kerkhof op en het tromgeroffel hield op. Alleen de grote trom sloeg nog zachtjes op het ritme van elke stap. Als kind kreeg ik daar al kippenvel van. En nu opnieuw. De blazers van de fanfare stonden voor de kerk en begonnen te spelen. Opnieuw kippenvel. En Marret voelde vast een zelfde soort gevoel. Wat mooi, riep ze enthousiast. En waarom staan er allemaal stenen op het kerkhof? Zijn die mensen allemaal in de oorlog doodgegaan? Ken jij al die mensen? En waar ligt grootopa dan?
Het was twee minuten stil en ze heeft geen kick gegeven en even niets gevraagd. Wat had ik graag even mee “geluisterd” naar alles wat er in dat mooie koppie van haar omging.
Het Wilhelmus werd gespeeld. Hé, dat speelden ze ook met Sinterklaas!! Ik keek haar even vragend aan, maar bij het tweede couplet hoorde ik het ook. De eerste drie noten zijn hetzelfde als “zie ginds komt de stoomboot”. En doordat de fanfare tijdens de intocht van Sinterklaas ook speelde, snapte ik dat ze daar aan moest denken.
We liepen langs de graven en ik vertelde van welke landen de vlaggen waren en dus uit welke landen de soldaten kwamen die hier omgekomen waren tijdens de oorlog.
We liepen weer helemaal terug naar de auto. Mam, we zijn vergeten bij grootopa’s graf te kijken. We zijn met de auto opnieuw naar het kerkhof gegaan en hebben nog even bij het graf gekeken van grootopa. Mijn opa.


foto: David Vlietstra